Home   Grammatik   Links   Metrik   Realien   Schriftsteller   Inhalt


Ovid, Met. IV 55 - 166

Pyramus und Thisbe

Hexameter

Rotgedruckte Vokale werden betont - eingeklammerte Silben nicht gelesen !

Sprechpausen (Zäsuren):

1. – Pause nach dem 3. Halbfuß (= 2. Hebung): Trithemimeres (caesura semiternaria) ǁ

2. – Pause nach dem 5. Halbfuß (= 3. Hebung): Penthemimeres (caesura semiquinaria)  ǁ

3. – Pause nach der 1. Kürze des 3. Daktylus: trochäische Zäsur  (κατ τρίτον τροχαον)  ǁ

4. – Pause nach dem 7. Halbfuß (= 4. Hebung): Hephthemimeres (caesura semiseptenaria)  ǁ

5. - Pause nach dem 4. Fuß : bukolische Diärese  ǁ

6. - Interpunktionszäsur:  ǁ

7. - weibliche Zäsuren:

      trochäische Zäsur  (κατὰ τρίτον τροχαῖον) ǁ

      nach der 1. Kürze des 2. Versfußes   |

      nach der 1. Kürze des 4. Versfußes   |

 

55 Pyramus et ǁ Thisbe, ǁ iuvenum ǁ pulcherrimus alter,         
      altera, quas ǁ Oriens ǁ habuit, ǁ praelata puellis,
      c
ontiguas ǁ tenuere ǁ domos, ǁ ubi ǁ dicitur altam
      c
octilibus ǁ muris ǁ cinxisse Semiramis urbem.
      n
otitiam ǁ primosque ǁ gradus ǁ vicinia fecit,

 60 tempore crevit | amor; ǁ taedae ǁ quoque ǁ iure coissent,
      s
ed vetuere patres:
ǁ quod non ǁ potuere vetare,
      ex aequo ǁ captis ǁ ardebant ǁ mentibus ambo.
      c
onscius omnis abest;
 ǁ nutu ǁ signisque loquuntur,
      qu
oque magis
ǁ tegitur, ǁ tectus ǁ magis ǁ aestuat ignis.
 65 f
issus erat
ǁ tenui ǁ rima, ǁ quam ǁ duxerat olim,
      c
um fieret,
ǁ paries ǁ domui ǁ communis utrique.
     
id vitium
ǁ nulli ǁ per saecula ǁ longa notatum -
      qu
id non sentit amor?
ǁ - primi ǁ vidistis amantes
     
et vocis
ǁ fecistis ǁ iter, ǁ tutaeque per illud
 70 m
urmure blanditiae
ǁ minimo ǁ transire solebant.
      s
aep(e), ubi constiterant
ǁ hinc Thisbe, ǁ Pyramus illinc,
      
inque vices
ǁ fuerat ǁ captatus ǁ anhelitus oris,
      "
invide" dicebant
ǁ "paries, ǁ quid amantibus obstas?
      qu
ant(um) erat, ut sineres
ǁ toto ǁ nos ǁ corpore iungi
 75 
aut, hoc si
ǁ nimium (e)st, ǁ vel ǁ ad oscula ǁ danda pateres?
      n
ec sumus ingrati:
ǁ tibi nos ǁ debere fatemur,
      qu
od datus est
ǁ verbis ǁ ad amicas ǁ transitus auris."
      t
alia diversa
ǁ nequiquam  ǁ sede locuti
      s
ub noctem
ǁ dixere ǁ "vale" ǁ partique dedere
 
80 oscula quisque suae
ǁ non pervenientia contra. 
      p
ostera nocturnos
ǁ Aurora removerat ignes,
      s
olque pruinosas
ǁ radiis ǁ siccaverat herbas:
     
ad solitum
ǁ coiere ǁ locum. ǁ tum ǁ murmure parvo
      m
ulta prius
ǁ questi ǁ statuunt, ǁ ut ǁ nocte silenti
 85 f
allere custodes
ǁ foribusqu(e) excedere temptent,
      c
umque dom(o) exierint,
ǁ urbis ǁ quoque ǁ tecta relinquant,
      n
eve sit errandum
ǁ lato ǁ spatiantibus arvo,
      c
onveniant
ǁ ad busta ǁ Nini ǁ lateantque sub umbra
     
arboris: arbor ibi
ǁ niveis ǁ uberrima pomis,
 90
ardua morus, erat,
ǁ gelido ǁ contermina fonti.
      p
acta placent;
ǁ et lux ǁ tarde ǁ discedere visa
      pr
aecipitatur aquis
ǁ et ǁ aquis ǁ nox ǁ exit ab isdem.
         'C
allida per
ǁ tenebras ǁ versato ǁ cardine Thisbe
      egreditur
ǁ fallitque ǁ suos ǁ adopertaque vultum

 95 pervenit ad ǁ tumulum ǁ dictaque sub ǁ arbore sedit.        
     
audacem ǁ faciebat ǁ amor. ǁ venit ǁ ecce recenti
      c
aede leaena boum ǁ spumantis ǁ oblita rictus
      d
epositura sitim ǁ vicini ǁ fontis in unda;
      qu
am procul ad ǁ lunae ǁ radios ǁ Babylonia Thisbe
100 v
idit et obscurum ǁ timido ǁ pede ǁ fugit in antrum,
      d
umque fugit, ǁ tergo ǁ velamina ǁ lapsa reliquit.
     
ut lea saeva sitim ǁ multa ǁ conpescuit unda,
      d
um redit in ǁ silvas, ǁ inventos ǁ forte sin(e) ipsa
      ore cruentato ǁ tenues ǁ laniavit amictus.
105 serius egressus ǁ vestigia ǁ vidit in alto  
      p
ulvere certa ferae ǁ totoqu(e) expalluit ore
      P
yramus; ut ǁ vero ǁ vestem ǁ quoque ǁ sanguine tinctam
      r
epperit, "una duos" ǁ inquit ǁ "nox ǁ perdet amantes,
     
e quibus illa fuit ǁ longa ǁ dignissima vita;
110 n
ostra nocens ǁ anima (e)st. ǁ ego te, ǁ miseranda, peremi,
     
in loca plena metus ǁ qui iussi ǁ nocte venires
      n
ec prior huc ǁ veni. ǁ nostrum ǁ divellite corpus
     
et scelerata fero ǁ consumite ǁ viscera morsu,
     
o quicumque sub hac ǁ habitatis ǁ rupe leones!
115 s
ed timidi (e)st ǁ optare ǁ necem." ǁ velamina Thisbes
      t
ollit et ad ǁ pactae ǁ secum ǁ fert ǁ arboris umbram,
     
utque dedit ǁ notae ǁ lacrimas, ǁ dedit ǁ oscula vesti,
      "
accipe nunc" ǁ inquit ǁ "nostri ǁ quoque ǁ sanguinis haustus!"
      qu
oqu(e) erat accinctus, ǁ demisit in ǁ ilia ferrum,
120 n
ec mora, ferventi ǁ moriens ǁ e ǁ vulnere traxit.
     
ut iacuit ǁ resupinus ǁ humo, ǁ cruor ǁ emicat alte,
      n
on aliter ǁ quam cum ǁ vitiato ǁ fistula plumbo
      sc
inditur et ǁ tenui ǁ stridente foramine longas
     
eiaculatur aquas ǁ atqu(e) ictibus ǁ aera rumpit.
125
arborei ǁ fetus ǁ adspergine ǁ caedis in atram
      v
ertuntur ǁ faciem, ǁ madefactaque ǁ sanguine radix
      p
urpureo ǁ tinguit ǁ pendentia ǁ mora colore.
           '
Ecce metu ǁ nondum ǁ posito, ǁ ne ǁ fallat amantem,
     
illa redit ǁ iuvenemqu(e) oculis ǁ animoque requirit,
130 qu
antaque vitarit ǁ narrare pericula gestit;
     
utque loc(um) et ǁ visa ǁ cognoscit in ǁ arbore formam,
      s
ic facit incertam ǁ pomi ǁ color: ǁ haeret, an haec sit.
      d
um dubitat, ǁ tremebunda ǁ videt ǁ pulsare cruentum
      m
embra solum, ǁ retroque ǁ pedem ǁ tulit, ǁ oraque buxo
135 p
allidiora gerens ǁ exhorruit ǁ aequoris instar,
      qu
od tremit, exigua ǁ cum summum ǁ stringitur aura.
      s
ed postquam ǁ remorata ǁ suos ǁ cognovit amores,
      p
ercutit indignos ǁ claro ǁ plangore lacertos
     
et laniata comas ǁ amplexaque ǁ corpus amatum
140 v
ulnera supplevit ǁ lacrimis ǁ fletumque cruori
      m
iscuit et ǁ gelidis ǁ in vultibus ǁ oscula figens.
      "P
yrame," clamavit, ǁ "quis te ǁ mihi ǁ casus ademit?
      P
yrame, responde! ǁ tua te ǁ carissima Thisbe
      n
ominat; exaudi ǁ vultusqu(e) attolle iacentes!"
145
ad nomen ǁ Thisbes ǁ oculos ǁ a ǁ morte gravatos
      P
yramus erexit ǁ visaque ǁ recondidit illa.
           'Qu
ae postquam ǁ vestemque ǁ suam ǁ cognovit et ense
      v
idit ebur ǁ vacuum, ǁ "tua te ǁ manus" ǁ inquit "amorque
      p
erdidit, infelix! ǁ est et ǁ mihi ǁ fortis in unum
150 h
oc manus, est ǁ et amor: ǁ dabit hic ǁ in ǁ vulnera vires.
      p
ersequar extinctum ǁ letique miserrima dicar
      c
ausa comesque tui: ǁ quiqu(e) a ǁ me ǁ morte revelli
      h
eu sola ǁ poteras, ǁ poteris ǁ nec ǁ morte revelli.
      h
oc tamen amborum ǁ verbis ǁ estote rogati,  
155
o multum ǁ miseri ǁ meus illiusque parentes,
     
ut, quos certus amor, ǁ quos hora novissima iunxit,
      c
omponi ǁ tumulo ǁ non invideatis eodem;
     
at tu quae ǁ ramis ǁ arbor ǁ miserabile corpus
      n
unc tegis unius, ǁ mox es ǁ tectura duorum,
160 s
igna tene ǁ caedis ǁ pullosqu(e) et ǁ luctibus aptos
      s
emper habe ǁ fetus, ǁ gemini ǁ monumenta cruoris."
      d
ixit et aptato ǁ pectus ǁ mucrone sub imum
     
incubuit ǁ ferro, ǁ quod ǁ adhuc ǁ a ǁ caede tepebat.
      v
ota tamen ǁ tetigere ǁ deos, ǁ tetigere parentes;
165 n
am color in ǁ pomo (e)st, ǁ ubi permaturuit, ater,
      qu
odque rogis ǁ superest, ǁ una ǁ requiescit in urna.'
 


HOME  Home        VERSLEHRE  Verslehre