Ovid, Metamorphosen 10, 243 - 297      

         'Quas quia Pygmalion ǁ aevum ǁ per ǁ crimen agentis
        viderat, offensus ǁ vitiis, ǁ quae ǁ plurima menti
245   femineae ǁ natura ǁ dedit, ǁ sine ǁ coniuge caelebs               
        vivebat ǁ thalamique ǁ diu ǁ consorte carebat.
        interea ǁ niveum ǁ mira ǁ feliciter arte
        sculpsit ebur ǁ formamque ǁ dedit, ǁ qua ǁ femina nasci
        nulla potest, ǁ operisque ǁ sui ǁ concepit amorem.
250   virginis est ǁ verae ǁ facies, ǁ quam ǁ vivere credas,               
        et, si non ǁ obstet ǁ reverentia, ǁ velle moveri:
        ars adeo ǁ latet arte ǁ sua. ǁ miratur et haurit
        pectore Pygmalion ǁ simulati ǁ corporis ignes.
        saepe manus ǁ operi ǁ temptantes ǁ admovet, an sit
255   corpus an illud | ebur, ǁ nec ǁ adhuc ǁ ebur ǁ esse fatetur.               
        oscula dat ǁ reddique ǁ putat ǁ loquiturque tenetque
        et credit ǁ tactis ǁ digitos ǁ insidere membris
        et metuit, ǁ pressos ǁ veniat ǁ ne ǁ livor in artus,
        et modo blanditias ǁ adhibet, ǁ modo ǁ grata puellis
260   munera fert ǁ illi ǁ conchas ǁ teretesque lapillos               
        et parvas ǁ volucres ǁ et flores ǁ mille colorum
        liliaque ǁ pictasque ǁ pilas ǁ et ab ǁ arbore lapsas
        Heliadum ǁ lacrimas; ǁ ornat ǁ quoque ǁ vestibus artus,
        dat digitis ǁ gemmas, ǁ dat longa monilia collo,
265   aure leves ǁ bacae, ǁ redimicula ǁ pectore pendent:               
        cuncta decent; ǁ nec nuda ǁ minus ǁ formosa videtur.
        conlocat hanc ǁ stratis ǁ concha ǁ Sidonide tinctis
        adpellatque | tori ǁ soci(am) adclinataque colla
        mollibus in ǁ plumis, ǁ tamquam ǁ sensura, reponit.
270       'Festa dies ǁ Veneris ǁ tota ǁ celeberrima Cypro               
        venerat, et ǁ pandis ǁ inductae ǁ cornibus aurum
        conciderant ǁ ictae ǁ nivea ǁ cervice iuvencae,
        turaque fumabant, ǁ cum munere ǁ functus ad aras
        constitit et ǁ timide ǁ "si, di, ǁ dare ǁ cuncta potestis,
275   sit coniunx, ǁ opto," ǁ non ausus | "eburnea virgo"               
        dicere, Pygmalion ǁ "similis ǁ mea" ǁ dixit "eburnae."
        sensit, ut ipsa | suis ǁ aderat ǁ Venus ǁ aurea festis,
        vota quid illa | velint ǁ et, ǁ amici ǁ numinis omen,
        flamma ter accensa (e)st ǁ apicemque ǁ per aera duxit.
280   ut rediit, ǁ simulacra ǁ suae ǁ petit ǁ ille puellae               
        incumbensque toro ǁ dedit oscula: ǁ visa tepere (e)st;
        admovet os ǁ iterum, ǁ manibus ǁ quoque ǁ pectora temptat:
        temptatum ǁ mollescit ǁ ebur ǁ positoque rigore
        subsidit digitis ǁ ceditqu(e), ut Hymettia sole
285   cera remollescit ǁ tractataque ǁ pollice multas               
        flectitur in ǁ facies ǁ ipsoque | fit ǁ utilis usu.
        dum stupet et ǁ dubie ǁ gaudet ǁ fallique veretur,
        rursus amans ǁ rursusque ǁ manu ǁ sua ǁ vota retractat.
        corpus erat! ǁ saliunt ǁ temptatae ǁ pollice venae.
290   tum vero Paphius ǁ plenissima ǁ concipit heros               
        verba, quibus ǁ Veneri ǁ grates ǁ agat, ǁ oraque tandem
        ore suo ǁ non falsa ǁ premit, ǁ dataqu(e) ǁ oscula virgo
        sensit et erubuit ǁ timidumqu(e) ad ǁ lumina lumen
        attollens ǁ pariter ǁ cum caelo ǁ vidit amantem.
295   coniugio, ǁ quod fecit, ǁ adest ǁ dea, ǁ iamque coactis               
        cornibus in ǁ plenum ǁ noviens ǁ lunaribus orbem
        illa Paphon ǁ genuit, ǁ de qua ǁ tenet ǁ insula nomen.